• Menu
  • Menu

برلین

از وایمار تا برلین حدود دو ساعت و نیم با قطار راه بود. عجیب بود که قطارش حدود 40 دقیقه تاخیر داشت.

ایستگاه قطار برلین عظمتی است باور نکردنی! این ایستگاه بزرگترین ایستگاه و قطب قطار اروپا است و 5 طبقه است. یعنی در یک لحظه به طور همزمان دهها قطار در طبقات مختلف این ایستگاه در حال رفت و آمد هستن. همین ایستگاه به تنهایی ضرورت دیدن برلین رو تبیین میکنه!

برلین شهر عریضیه. یعنی از شرق تا غرب شهر خیلی فاصله است. چند تا جاذبه مهم و اساسی توی برلین وجود داره که راجع بهشون توضیحاتی رو میدم. البته این جاذبه ها، همه جاذبه های برلین نیست قطعا؛ بلکه اونایی است که من دیدم.

دیوار برلین

شاید کسی فکر نمی کرد که دیوار منفوری که سالها بین مردم آلمان کشیده شده بود، تبدیل به جاذبه گردشگری بشه! اما الآن بخشهای محدودی که از این دیوار باقیه و هنوز خراب نشده، تبدیل به جاذبه گردشگری شده که روی تمام قسمت های اون پر از نقاشی های هنرمندانی از کشورهای مختلف دنیاست. این هم اطلاعات این دیوار:

«دیوار برلین اصلی‌ترین نماد جنگ سرد بود که به پردهٔ آهنین مشهور شد و به مدت ۲۸ سال شهر برلین را به دو منطقهٔ شرقی و غربی تقسیم کرد.

پس از جنگ جهانی دوم و در سال ۱۹۴۵، چهار کشور اصلی پیروز جنگ یعنی متفقین شامل آمریکا، بریتانیا، فرانسه و شوروی، کشور اشغال‌شدهٔ آلمان را به چهار بخش که هر کدام تحت کنترل یکی از آن‌ها بود تقسیم کردند. برلین به عنوان پایتخت آلمان نیز از قاعدهٔ جداسازی مستثنی نبود. بنابر این با وجود این که تمام شهر برلین در قسمت تحت نفوذ شوروی قرار داشت میان متفقین تقسیم شد. البته قسمت تحت کنترل نیروهای شوروی به مراتب بیشتر از سایر قسمت‌ها بود و شامل بخش شرقی شهر می‌شد.

در اولین ساعات روز یک شنبه سیزدهم آگوست ۱۹۶۱، نیروهای نظامی آلمان شرقی در مرز مشخص شده مشغول ساختن دیوار شدند. با ایجاد این حصار که ارتفاع آن به دو متر می‌رسید، ارتباط بین بخش‌های شرقی و غربی شهر کاملاً قطع شد. احداث این دیوار چنان شتابان انجام گرفت که بسیاری از خانواده‌ها که در مناطق مختلف شهر زندگی می‌کردند برای مدت ۲۸ سال از یکدیگر جدا شدند و سرنوشت‌های ناگواری را برای بسیاری از خانواده‌های آلمانی رقم زد. زنان از شوهران، فرزندان از والدین، برادران و خواهران از یکدیگر برای سال‌ها جدا شده و بسیاری از آن‌ها تا آخر عمر موفق به دیدار دوباره یکدیگر نشدند. گروهی از آن‌ها آن‌قدر زنده نماندند که فروریختن دیوار برلین را شاهد باشند و امکان دیدار دوبارهٔ خانواده‌های خود را پیدا کنند.

در ۲۰ سپتامبر ۱۹۶۱، کار ساخت حصار موازی با فاصله‌ای در حدود ۹۱ متر از سوی هر دو آلمان آغاز شد. تمام خانه‌هایی که در فاصلهٔ بین این دو حصار قرار داشتند، تخریب شدند و بین دو حصار، محدوده‌ای به وجود آمد که به آن نوار مرگ می‌گفتند. این نوار که خاک آن کاملاً کوبیده شده‌بود، با شن پوشیده شد تا ردپای کسانی که قصد فرار از این حصارها را داشتند براحتی مشخص شود. فاصلهٔ زیاد بین دو حصار این امکان را به نگهبانان مرزی می‌داد تا در صورت لزوم بتوانند به فراریان شلیک کنند.

در پاییز 1989، تظاهرات اعتراض‌آمیز مردم موجب شد تا دولت جدید آلمان شرقی تصمیم گرفت به ساکنان برلین شرقی اجازه دهد تا برای سفر به برلین غربی تقاضای ویزا کنند. با اعلام این مطلب از سوی دولت ده‌ها هزار نفر از ساکنان برلین شرقی خود را به محل‌های مشخص شده رساندند تا از مرز عبور کنند و به برلین غربی بروند. هجوم این جمعیت به کنار مرز ماموران و نگهبانان را دچار مشکل کرد. سرانجام ماموران مرز را گشودند و مردم توانستند از آن عبور کنند. در آن طرف مرز، اهالی برلین غربی برای استقبال از همشهریان سابقشان جمع شده بودند. به این ترتیب نهم نوامبر ۱۹۸۹ به روز فروپاشی دیوار برلین تبدیل شد. این دیوار ظرف روزها و هفته‌های بعد و توسط کسانی که از دیگر نقاط آلمان شرقی خود را به برلین رسانده بودند به تدریج خراب شد. فرو ریختن دیوار برلین، اولین قدم در راه اتحاد مجدد دو آلمان بود که سرانجام در سوم اکتبر ۱۹۹۰ صورت گرفت.»

نمایی از دیوار برلین

 دروازه بندنبرگ

این دروازه (Brandenburg Gate) در ابتدا در سال 1791 به عنوان یکی از 18 دروازه شهر ساخته شده بوده. اما دروازه فعلی همزمان با ساخت دیوار برلین در سال 1961 ساخته شد. این دروازه در نیمه شرقی شهر واقع شده و بسیار زیبا و بزرگ است.

دروازه بندنبرگ

ساختمان ریچستاگ

ساختمان Reichstagدر شمال غربی دروازه بندنبرگ واقع شذه و گنبد شیشه ای آن مکانی است برای تماشای برلین. این ساختمان در گذشته (هیتلر) و حال مرکز قدرت در آلمان بوده و گنبد شیشه ای آن نیز در سال 1999 به آن اضافه شده است.

ساختمان ریچستاگ

بنای یادبود

یادمانی متشکل از 2711 سنگ یادبود که در ارتفاع های مختلف، در مساحتی حدود 19000 متر مربع توسط پیتر ایسنمن ساخته شده و درست در جنوب دروازه بندنبرگ واقع شده است.

بنای یادبود

 خیابان آنتر دن لیندن

خیابان Unter den Lindenبرای برلین همون جایگاهی رو داره که خیابان شانزه لیزه برای پاریس داره. دروازه بندنبرگ در انتهای غربی این خیابون واقع شده و در شرق این خیابان هم کلیسای بزرگ برلین قرار دارد.

بخیابان آنتر دن لیندن

 برج تلویزیونی

بلندترین سازه شهر برلین با ارتفاع 368 متر به عنوان یکی از نمادهای فعلی برلین محسوب میشه و در سال 1969 بنا شده. این برج برای جام جهانی 2006 آلمان نیز به زیبایی تزیین شده بوده است.

برج تلویزیونی

 

میدان الکساندر

میدانی بزرگ و دوست داشتنی (برعکس خیلی از نقاط دیگر شهر که اصلا دوست داشتنی نیست) که هر چیزی در وسط و اطراف اون پیدا میشه. از ایستگاه مترو گرفته، تا انواع کلوپ های روزانه و شبانه، فود کورت و رستوران، برج های اداری و تفریحی، مراکز خرید، خطوط تراموا، مجموعه سینمایی، ساعت بین المللی و …

بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *