پراگ

پراگ؛ شعبه 2 فلورانس

توی این سفر فشرده، روز اول سفر به پراگ برای من غنیمت بزرگی بود. اون هم از چند جهت! یکی اینکه یه دوست (یه آشنای هم زبون) رو میدیدم. دوم اینکه فرصت بیشتری برای موندن (به نسبت دو شهر قبلی) داشتم. سوم اینکه دوستم با ماشین اومده بود دنبالم و در طول روز اول حضورم در پراگ، همه جا رو با ماشین رفتم. چهارم اینکه لازم نبود از روی نقشه دنبال جاذبه های شهر بگردم، چون یه آشنای محلی همرام بود. پنجم اینکه اطلاعات مربوط به جاذبه ها رو لازم نبود به انگلیسی بخونم، بلکه به فارسی میشنیدم! و ششم اینکه هوا بارونی نبود.

در یک نگاه کلی، پراگ به فلورانس شباهت داره. بیشترین شباهتشون هم به خاطر سقف های شیروانی قرمز رنگشون، به خاطر جایگاه رود وسط شهر و پل هایی که روی هر دوی این رودها وجود داره و به خاطر سبک معماری غالب ساختمانها شونه. البته تفاوت های قابل توجهی هم بینشون وجود داره. یکی اینکه مهمترین جاذبه پراگ، مجموعه کاخ تاریخیشه که یکی از بزرگترین مجموعه کاخ های دنیا است (کتاب لونلی پلنت نوشته بزرگترین مجموعه کاخ تاریخی دنیا)، در حالی که مهمترین جاذبه فلورانس، کلیسای سانتا ماریا دلفیوره است که بزرگترین دهانه گنبد دنیا رو داره. تفاوت دیگرش هم اینه که فلورانس شهر نقاش ها و نقاشی ها است؛ در حالی که پراگ نویسنده هاش معروف ترند (فرانس کافکا و میلان کوندرا)؛ البته فکر کنم معروف تر از این نویسنده ها، آب جو پراگ (کشور چک) باشه که طبق یادداشت های «لونلی پلنت» بهترین Beerدنیا در پراگه. علاوه بر همه اینها، پراگ محله یهودی نشین و سه کنیسه (Synagogue) دارد که همچنان یهودی ها و همین طور صهیونیست ها در آن زندگی می کنند.

به هر حال از مقایسه که بگذریم، پراگ شهری است زیبا و البته با روح. خیلی از شهرها دیدنی هستند اما روح ندارن، مثل برلین. اما اینجا شهریه که روح داره.

قرار بود روز اولی رو که در پراگ هستم، به اتفاق «نازی» دوست قدیمی ام (هم کلاسی دانشگاه) و همسر اهل چک اون یعنی «مارتین» پراگ رو ببینیم و روز دوم بریم «کوتنا هورا» که در نزدیکی پراگ هست و در اون جاذبه ای از لیست جاذبه های ثبت شده در میراث جهانی وجود داره، رو ببینیم. حتا مارتین و نازی بخاطر اینکه خونشون یک ساعت تا پراگ فاصله داشت، بخاطر من شب رو در هتل توی پراگ موندن. اما فقط روز اول برنامه مون عملی شد، چون متاسفانه هکرها به کارت بانکی نازی دسترسی پیدا کرده بودن و ازش 1000 یورو برداشته بودن و به همین دلیل وقتی نازی متوجه این موضوع شد، ناچار شد که برای اقدامات بانکی بره به شهر محل اقامتش تا مدارک رو برداره و به بانک مراجعه کنه. لذا من روز دوم رو به روال مابقی سفرم، تنها موندم و به کشف گوشه های بیشتری از شهر پرداختم و البته بیشتر عکاسی کردم!

 

 

در طول مدت اقامتم در پراگ، این جاذبه ها رو دیدم که شرح مختصری از هر کدوم رو می نویسم:

کاخ پراگ (Prague Castel)

بزرگترین مجموعه کاخ دنیا در سمت غرب پراگ و رود ولتاوا در نقطه بلندی از شهر که مشرف به تمام شهر است، واقع شده. این مجموعه به خاطر وسعتش بیشتر به یک دهکده بزرگ شباهت داره. اینجا مرکز قدرت چک، دفتر ریاست جمهوری و محل نگهداری جواهرات ملی است. این مجموعه دارای 4 کلیسا و چندین کاخ، برج، حیاط و مکان دیدنی و تاریخی است که دیدن کل مجموعه بین نیم تا یک روز زمان می خواد. نگهبانان ورودی اصلی مجموعه مثل نگهبانان پارلمان یونان یا شهر واتیکان، راس هر ساعت با حرکاتی طراحی شده که چند دقیقه به طول می انجامه، عوض میشن. طراح این حرکات، تئودور پیستک طراح فیلم آمادئوس بوده و خود این تعویض نگهبانان کلی مشتری داره. کلیسای اصلی این مجموعه (سنت ویتاس) در سال 1344 ساخته شده و از نمونه های ارزشمند گوتیک در چک است.

 

شهر قدیمی (Stare Mestoیا Old Town)

پرشورترین بخش پراگ، همین شهر قدیمی یا Old Townپراگه. کلیسای دو مناره گوتیک «تین»، کلیسای باروک «سنت نیکولاس» و برج ساعت قدیمی شهر با ساعت «آسترونومیکال» در کنار مجسمه «جان هاس»، خیابان Celetna(که به نوعی مرکز خرید اصلی توریست ها است) و خیابان های اطراف میدان Stare Mestoنظیر خیابان پاریس، رستوران ها و کافه ها و دستفروش ها، موزه هایی نظیر موزه آثار ملی و موزه آثار کوبیسم چک، بناها و آثار مختلف و ارزشمندی از معماران قدیمی و اخیر چک، محله یهودی ها و کنیسه های آن نظیر کنیسه اسپانیایی ها، کنیسه پینکاس و کنیسه قدیمی- جدید (که قدیمی ترین کنیسه تاریخی فعال در اروپا است)؛ همه و همه تنها بخشی از این بخش تاریخی شهر است.

 

شهر جدید (Nove Mestoیا New Town)

ساخته های اطراف شهر قدیمی که از سال 1348 میلادی به بعد ساخته شدند، در مقابل شهر قدیمی، جدید به حساب می اومدن. برای همین علیرغم گذشت 650 سال، همچنان با نام شهر جدید شناخته می شن که البته این بخش شهر در مقابل بخش جدید و امروزی پراگ، قطعا تاریخی به حساب میاد. در این بخش از شهر نیز آثار مختلفی مثل رستورانها، بانکها، پاساژها، موزه ملی، موزه موچا، موزه شهر پراگ، موزه کمونیسم، موزه پل چارلز و راسته ها، کوچه ها و خیابانهایی پر از فروشگاه وجود داره.

 

پل چارلز

قدیمی ترین پل پراگ که زمانی تنها پل موجود بر روی رود میانی شهر بوده، الآن یکی از جاذبه های اصلی پراگ محسوب میشه. این پل در سال 1357 میلادی ساخته شده و 650 سال قدمت داره و تا سال 1841 تنها پل پراگ بوده. این پل یک برج انحصاری نیز به نام برج مالا استرانا دارد و خوشبختانه با مرمت انجام شده در سالهای اخیر، همچنان سر پا و پابرجاست.

 

محدوده هاردچانی (Hardcany)

این محدوده در غرب مجموعه کاخ پراگ به عنوان محدوده اصلی مسکونی به همراه فروشگاه ها و رستوران ها است. در سال 1598 میلادی، این منطقه در آتش سوخت و کاخ های ساخته شده در قرن 17 و 18 (خارج از محدوده مجموعه کاخ پراگ)، بر روی ویرانه های آن ساخته شد. همچنین کلیسای «منطقه بانوی ما، لورتا» در این محدوده واقع شده.

پی نوشت:

– اقامت من در پراگ، در یک بتل (Botel) بود. یعنی هتلی که روی آبه. اصلا نمیدونستم که همچین اقامتگاهی هم داریم. تجربه جالبی بود.

– دو تا از غذاهای محلی شون رو امتحان کردم. یکی گولاش (عکسش توی گالری تصاویر چک هست) و یکی پرنده اسپانیایی (یه نوع رولت گوشته). به غیر از اینها مابقی غداهای محلی شون همه از گوشت خوک بود.